Beste Arie,

Al 70 jaar worstel jij om je plekje in de maatschappij te vinden. Vanwege jouw lichte verstandelijke beperking lukt het niet om even hard mee te rennen en alles te begrijpen. Meestal stond je aan de zijlijn. En als je dan weer een poging deed om mee te doen, dan was het vaak voor korte duur en werd je al snel weer uitgeschakeld.  Vaak werd het jou teveel en had je alcohol nodig om alles weer even te vergeten. En dan vergat je ook alles, je vergat ook je huur te betalen.

De laatste 10 jaar ging het best goed. Je had je eigen huisje, je had geleerd met weinig geld te leven, je had geen schulden meer en het lukte je om van de alcohol af te blijven. De sporen van jouw leven zijn nog wel terug te vinden in jouw lichaam en ook de ouderdom eist zijn tol. En net als je denkt dat alles onder controle is komt die verrotte piep in jouw oor. Die piep die jou van binnenuit helemaal gek maakt. Ineens is alles weer anders. Eerst probeer je het nog te negeren, je probeert er voor weg te lopen. Je ontkomt er niet aan. De piep is er altijd. Hij maakt je gek. Je woont boven het politiebureau en boven een druk kruispunt. Al die geluiden maken het nog erger.

Je neemt een besluit; als de piep in je oren niet stopt, dan moet je op z’n minst maar verhuizen naar een plek met minder herrie. Je weet, dit lukt je niet alleen. Je hebt geen mensen meer om je heen. In je leven heb je misschien al wel honderden hulpverleners voorbij zien komen, je hebt er eigenlijk geen zin meer in. Maar het is je enige mogelijkheid. Voor de laatste keer neem je de stap naar de hulpverlening toe.

En daar kom ik in beeld. En ook ik moet jou weer leren kennen. Je moet je verhaal weer doen, je moet jezelf uitleggen. Je moet weer vertellen wat jouw problemen zijn en weer moet je om hulp vragen. En ja, om jou goed op weg te kunnen helpen moet ook ik dingen opschrijven in een dossier, afspraken maken en heb ik handtekeningen van je nodig. Ik probeer het zo goed mogelijk aan jou uit te leggen waarom, maar ik zie aan je dat je niet echt snapt waarom dit nou allemaal nodig is. Ik zie ook dat het jou bang maakt, omdat je niet goed weet waar jou gegevens allemaal naar toe gaan. Maar je doet het, omdat je jezelf een rustigere plek gunt.

Het is ons gelukt om een huisje in een rustigere omgeving voor jou te krijgen. Het is nu een jaar geleden dat je verhuis bent.  Ik heb je gebeld afgelopen jaar om te vragen hoe het ging. Toen je er net woonde was je van een trapje gevallen en had je arm gebroken. Je had meer hulpverlening nodig dat ooit daarvoor. Dit vond je niet leuk.

In de zomer heb ik je ook nog gebeld. De woningbouw vereniging was toen net begonnen met het renoveren van alle woningen in de flat. Op het moment dat ik belde was je net in paniek de douche uitgestapt. Je had nog niet eens tijd gehad om je haar uit te spoelen en je af te drogen. Toen je net onder de douche stond waren ze begonnen aan de badkamer van het huis naast je. De drilboor werd op de muur gezet. Het is een wonder dat je niet weer gevallen bent van de schrik.

Ik heb jou vertelt dat ik jou verhaal op papier kan zetten en aan iedereen kan laten lezen. tegen al mijn verwachtingen in wilde jij dat graag. Je wilde zelfs dat ik je eigen naam zou gebruikt. Je wil graag dat iedereen kan lezen hoe graag jij je eigen keuzes wil maken en hoe vervelend jij het vind als anderen daar iets van vinden. Jij wil graag laten weten dat als er meer mensen waren geweest die de tijd hadden genomen om goed naar jou te luisteren en jij meer tijd had gekregen om keuzes te maken, dan had jij er nu veel beter bij gezeten en had je misschien begrepen wat de zin is van jouw bestaan.  Hier is jouw verhaal Arie. Je kunt het hier lezen:

1. Beperkt geleefd
2. Arie’s handleiding
3. Schildpad en Haas
4. Eenzaam of liever alleen?

Ik heb je afgelopen weken nog een aantal keer proberen je bellen, maar je neemt niet meer op. Je telefoon staat niet meer aan. Ik sluit nu af. Sorry Arie, doelen niet behaald.

Ik heb veel van jou geleerd Arie. Ik had gehoopt dat ik meer voor jou had kunnen doen. Ik hoop dat ik jouw verhaal goed in beeld heb kunnen brengen. En ik hoop van harte dat jij dat beetje rust, waar jij zo hard naar op zoek ben, in dit leven nog even mee mag maken. Want je hebt het verdient!

Jantine