Vervolg op: Arie’s handleiding

– Schildpad is vlak bij de boom. Hij mag niet winnen. Dat wil Haas niet. Echt niet. Dan komt Haas bij de boom. Hij springt over de streep. Maar Schildpad is er al. Vos lacht. “Jammer Haas, je hebt verloren. Schildpad doet rustig aan, maar was er toch het eerst. Eerlijk is eerlijk.” –
Ik zit op het bed van mijn dochter. Het is halfacht. We hebben allemaal een drukke dag gehad en niets is heerlijker dan zo’n dag af te sluiten met een verhaaltje. Het liefst doen we dat met sprookjes en fabels. Vandaag hebben we het fabeltje van Aesopus gelezen. Het gaat over Haas, Haas heeft altijd haast. Hij doet nooit eens rustig aan. Rennen is het liefste wat hij doet. Maar dan botst hij tegen Schildpad. Schildpad is traag. Heel traag. In het verhaal lukt het Schildpad toch om eerder bij de eindbestemming te komen dan Haas.

Als de kinderen op bed liggen en ik loop naar beneden moet ik toch nog even de vergelijking met Arie maken. Wij zijn hard bezig om een nieuwe woning voor hem te vinden in een rustige omgeving met alle faciliteiten in de buurt. Het zoeken met een woonpas via internet naar een huis is een moeizaam proces voor Arie. Hij moet snel beslissen over dingen die hij niet kan overzien. De regels rennen hem als een haas voorbij. Het liefst zou Arie eerst bij de woning en in de omgeving willen kijken, en goed nadenken over alle voor- en nadelen, voordat hij via internet zijn interesse voor de woning aangeeft. Maar daar is helaas geen tijd voor. Tegen de tijd dat Arie bedacht heeft of hij wel interesse in een woning zal hebben is het termijn om te reageren al voorbij. alles moet snel, snel, snel. We hebben nu afgesproken dat ik reageer op woningen waarvan ik denk dat ze bij hem zou kunnen passen, en dat hij altijd bij een bezichtiging nog kan aangeven of hij het wel of niet wil.

Al na twee keer reageren is het raak. Arie wordt uitgenodigd om een ouderenwoning in een nabijgelegen dorpje te bezichtigen. De uitnodiging is op een dag dat ik niet werk. Ik kan niet met Arie mee. Er is ook niemand in zijn omgeving die wel met hem mee zou kunnen. Arie en ik bereiden het voor. Via google maps kunnen we de omgeving bekijken. Het is een rustige omgeving. De faciliteiten zijn wel enigszins in de buurt, maar er is niet veel openbaar vervoer. We zoeken uit hoe Arie erheen moet komen. één keer per half uur gaat er een bus, en vanaf de bushalte zal Arie nog 10 minuten moeten lopen. We tekenen de weg uit die hij moet lopen. Arie besluit de vroege bus te nemen, zo is hij een half uur te vroeg en kan hij nog even in de omgeving rondlopen. Ik spreek af dat ik mijn telefoon aanzet, en hij kan bellen als het nodig is.
Na het weekend bel ik Arie op om te vragen hoe het is gegaan. Als ik hem aan de telefoon krijg dan klinkt hij erg teleurgesteld en boos. Arie vertelt dat hij het zo spannend vond dat hij er de hele nacht van heeft wakker gelegen. Niet alleen de reis naar een plek waar hij niet gewend is, maar ook de gedachten dat hij een korte tijd heeft om de woning te bekijken en in die tijd moet beslissen of dat dan de plek moet zijn waar hij de rest van zijn leven zal willen blijven. Hoe kan hij dat nou in zo’n korte tijd beslissen? En wat nou als hij niet durft te kiezen en nee zegt, maar achteraf spijt krijgt? Hij kon het niet, hij kon het niet alleen. Hij heeft de bezichtiging afgezegd. Nu is hij enorm teleurgesteld in zichzelf en boos omdat het allemaal zo snel moet en hij geen ruimte krijgt om het op zijn tempo te doen.

Gelukkig krijgt Arie snel weer een nieuwe kans. Dit keer gaat het om een aanleunwoning iets dichter in de buurt, maar wel in een rustige omgeving. Wat betreft openbaar vervoer zijn er meer faciliteiten in de buurt en gezien de aanleunwoning aan en verzorgingshuis zit, is het van alle gemakken voorzien. Nu kan ik wel met Arie mee naar de bezichtiging. Ik besluit Arie op te halen met de auto. We komen ruim van te voren aan, zodat we een kijkje kunnen nemen in de omgeving. Met de auto rijd ik een aantal rondjes in de omgeving. We parkeren de auto bij het verzorgingshuis en gaan binnen een kijkje nemen. Het verzorgingshuis heeft een restaurant waar je ook als niet-bewoner voor weinig kan eten. Het staat Arie wel aan. Verder liggen er folders waarop staat welke activiteiten er worden georganiseerd. Ook die vallen in goede aarde. We kunnen binnen het verzorgingstehuis door naar de aanleunwoningen. In de hal worden we opgewacht door de mevrouw van de woningbouwvereniging. We lopen naar de woning toe. De gang en de lift zijn schoon en ruim. De woning zelf is ruim genoeg voor Arie en heeft veel licht. Het heeft een mooi uitzicht over veel groene bomen. Arie wordt er helemaal rustig van. De mevrouw van de woningbouw is van alles aan het uitleggen, maar Arie hoor het niet meer. Ik onthou alles wat de woningbouwmevrouw uitlegt en geef aan haar aan dat Arie moeite heeft met snelle beslissingen.

Als we naar buiten lopen vraag de woningbouwmevrouw aan Arie wat hij van de woning vindt. Arie geeft een onhoorbaar antwoord, alsof hij nog niet durft te antwoorden. Hij hoeft nog niet gelijk te beslissen, hij krijgt twee dagen de tijd om erover na te denken. Maar ik zie het aan Arie zijn gezicht. De woning is een match.

Zou Haas in dit verhaal dan toch ook besloten hebben om even een dutje te doen? En zal Arie dan ook eerder de finish halen? Eindigt dit verhaal ook met: Eerlijk is Eerlijk?

vervolg: Arie 4; Eenzaam of liever alleen?

Wil je het hele fabeltje van Schildpad en Haas lezen?: http://www.babboes.nl/tips-verhalen/alle-verhalen/115-haas-en-schildpad