Ik ben Jantine Huijssen. Nog net voor de jaren ’80 als vierde gezinslid ben ik geboren in een gezin van vijf kinderen. Een huis vol met zeven mensen met allemaal hun eigen wensen, noden, kunnen, willen, invloeden, wegen en noem maar op. Een weg die ogenschijnlijk al goed geplaveid was door mijn oudere zussen en broer. Maar gelijk al een weg die ik niet klakkeloos overnam. Ik was vast besloten om niets direct over te nemen zonder eerst zelf (soms heel uitgebreid) mijn neus te stoten.

En gelukkig kreeg ik de kans om mijn neus te stoten en hierdoor op mijn eigen manier te ontwikkelen.

Ik mocht meedoen! En dat mag ik nog steeds.

Ik heb altijd graag een bijdrage willen leveren om te zorgen dat zoveel mogelijk mensen mee mogen doen met wie je bent, met wat je wil, met wat je nodig hebt en bovenal met wat je zelf kunt bijdragen. Van deze wens heb ik mijn werk kunnen maken maken. Ik werk nu als cliëntondersteuner met mensen met een beperking.

Door vaak mijn neus te stoten heb ik veel ervaringen opgedaan. Ook ervaringen die niet altijd even leuk waren. Hier heb ik veel van geleerd. De ruimte de ik heb gehad, de ervaringen en de lessen die ik daaruit heb geleerd kan ik vaak nuttig inzetten in mijn werk.

Ik krijg niet altijd de ruimte van mensen om met hun mee te mogen doen, en dat hoeft dan ook niet. Een ieder zijn eigen weg. Maar de energie en de kracht die ik krijg als ik wel mee mag doen om iemand weer als persoon mee te laten tellen is enorm.

Inmiddels heb ik ook mijn eigen gezin. Samen met mijn partner heb ik een dochter van negen, een zoon van zeven en een zoon van vijf. Drie nieuwe individuen met nog een heel leven voor zich, en ik mag daar deel van uit maken. Ik mag ze een podium bieden om ook mee te mogen doen.

In deze blog hoop ik je  mee te nemen in hoe belangrijk het is dat iedereen mee mag doen.  Direct naar blog