Tins 1: ‘Mijn hoofd doet het niet meer!’

img_3658

Sinds we de deuren van ons eigen kantoor hebben gesloten ben ik de ultieme flexer geworden. Met m’n digitale dossier in m’n laptoptas en mijn mobiel achter de versleten plek ik mijn spijkerbroek ben ik een soort werkende nomade geworden. Door fusies en verschillende samenwerkingsverbanden is het aantal locaties waar ik uit kan kiezen ook behoorlijk uitgebreid. Een van die locaties waar ik nog wel eens ga zitten is het wijkcentrum waar ook het wijkteam vergaderd, waar ik nog deel aan neem als ik Tins voor het eerst leer kennen.

Tins komt geregeld in het wijkcentrum binnen met heel veel verschillende vragen. Hij woont in de buurt op een kamer in een huis met drie andere mannen. Hij heeft geen werk en het lukt hem niet zijn administratie en financiën op orde te krijgen. En omdat mijn collega’s in het wijkcentrum inmiddels wel tot de conclusie moeten komen dat hij veel regelzaken niet lijkt te begrijpen en dat hij ook veel vergeet, vragen ze zich af of er niet meer aan de hand is. Dan vertelt Tins ook dat hij in korte tijd 3 keer is aangereden op de scooter. Mogelijk heeft hij hier wel hoofdletsel bij opgelopen. Ik word erbij gevraagd om te kijken de problemen die meneer ervaart te verklaren vallen uit een verstandelijke beperking of hersenletsel.

Als ik met Tins in gesprek ben ervaar ik direct een vriendelijke, makkelijk pratende man die duidelijk gewend is om zijn charme en grapjes in de strijd te gooien om zaken voor elkaar te krijgen. Maar de wanhoop komt snel bovendrijven. Als ik hem vraag wat op dit moment het grootste probleem is, zegt hij: “Mijn hoofd is kapot, mijn hoofd doet het niet meer!” Voor het eerst in het gesprek valt hij stil. Na enkele ogenblikken kijkt hij me aan en vraagt hij: “kan jij ervoor zorgen dat hij weer gemaakt wordt?”

Eerder in het gesprek heeft Tins met enthousiasme vertelt over kapotte brommers en scooters die hij graag opkoopt, repareert en weer wil verkopen. Ik haak aan op dit onderwerp en vraag hem hoe hij weet of hij een kapotte brommer of scooter weer kan repareren. Hij denkt er even over na en zegt dan: “Ja, dan moet ik natuurlijk eerst weten wat er kapot aan is”. “Nou” zeg ik, “laten we er dan eerst achter proberen te komen wat er kapot is aan jou hoofd, voordat ik kan zeggen of hij weer gemaakt kan worden”. Tins schiet in de lach.

Ik leg hem uit wat er allemaal moeten doen om erachter te komen wat er kapot is in zijn hoofd. We zullen beginnen met zijn levensverhaal. Eerst zal ik hem uitvragen op wat hij allemaal heeft mee gemaakt, hoe hij heeft geleefd, tegen welke problemen hij is aangelopen, hoe hij alles in het verleden heeft opgelost en wie hem eventueel geholpen heeft. Ik ga vragen stellen over naar welke school hij is geweest en wat voor werk hij heeft gedaan en hoe dat allemaal is gegaan. Daarnaast ga ik ook, als hij daar toestemming voor geeft, contact zoeken met de huisarts om te vragen of hij bij zijn ongelukken met de brommer letsel heeft gehad aan zijn hoofd of dat er mogelijk een andere medische verklaring zou kunnen zijn voor de problemen die hij ervaart. Als ik dit allemaal goed in beeld heb zal ik het bespreken met één van onze gedragsdeskundige om te bedenken waar we het beste nader onderzoek kunnen aanvragen om te bepalen of zijn hoofd kapot is en welke reparatie vooruitzichten er zijn.

Als het aan Tins ligt starten we gelijk met zijn hele levensverhaal, maar ik besluit toch om hier een volgende afspraak voor te maken. Hij geeft mij toestemming om contact te zoeken met de huisarts en checkt toch nog even of ik niet nu graag even zijn verhaal wil horen. Ik leg hem uit dat ook ik maar een mens ben en na een gesprek van bijna twee uur tijd nodig heb om alle info die hij zojuist bij me neergelegd heeft te verwerken. Schoorvoetend gaat hij akkoord, pakt zijn papieren weer in zijn rugtas en zegt de mensen van het wijkcentrum gedag.

Eigenlijk ben ik toch wel heel nieuwsgierig naar zijn levensverhaal, maar uit ervaring weet ik dat het beter is om geregeld even afstand te nemen van intensieve levensverhalen. Eerst maar even contact opnemen met de huisarts om aan te horen hoe zijn medisch dossier in elkaar steekt.

 

Vervolg: Tins 2: Het beloofde land

2 reacties

Plaats een reactie